«Πιπίνα Μπατζιάκα-Ρήτα, Ἐν Ἀερεινῷ»
Δρ. Δημήτριος Καραμπερόπουλος
Πρόεδρος Επιστημονικής Εταιρείας Μελέτης
Φερών-Βελεστίνου-Ρήγα
Βιβλιοπαρουσίαση, «Πιπίνα Μπατζιάκα-Ρήτα, Ἐν Ἀερεινῷ»,
Καρδίτσα 2017, σχήμα 17Χ24 εκ., σελ. 325
(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η Θεσσαλία», Βόλος, 15 Απριλίου 2018)
Πριν από ένα χρόνο, την ημέρα του Αγίου Θωμά, στο Αερεινό, που έχει το πανηγύρι του, είδε το φως της κυκλοφορίας το παρουσιαζόμενο βιβλίο. Η συγγραφέας του βιβλίου, Πιπίνα Μπατζιάκα-Ρήτα, είναι φιλόλογος, διαμένει στην Καρδίτσα, αλλά γεννήθηκε στο Αερεινό της περιοχής Βελεστίνου, όπου μεγάλωσε, φοίτησε στο Γυμνάσιο Βελεστίνου και στη συνέχεια στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Και το χρέος της προς τη γενέθλια γη το ξεπλήρωσε με τη συγγραφή του βιβλίου της. Με την περιγραφή του τόπου και την εξιστόρηση των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στο διάβα των χρόνων του εικοστού αιώνα. Η συγγραφέας καταχωρίζει στις σελίδες του βιβλίου τα πολλά ονόματα των ανθρώπων κατά την ιστορική διαδρομή του χωριού, δηλωτικό της συστηματικής έρευνας και καταγραφής των σχετικών στοιχείων. Παράλληλα έχει διανθίσει το βιβλίο με πολλές φωτογραφίας (188 συνολικά) μνημονεύοντας και τα ονόματα των εικονιζόμενων.
Το περιεχόμενο του βιβλίου κατανέμεται σε πέντε ενότητες. Στην πρώτη ενότητα (σελ. 7-53) περιγράφει τη σκληρή ζωή της αγροτικής ζωής στο χωριό με το όνομα «Περσουφλί» και το κονάκι του Μπέη, δίνοντας μάλιστα μια θαυμάσια ζωγραφική αναπαράστασή του, δηλωτικό και του άλλου «κρυφού» ταλέντου της συγγραφέως. Αναφέρει τα σχετικά με την μετονομασία του χωριού το 1927 από την Επιτροπή, αποτελούμενη από τον Νομάρχη, τον αρχαιολόγο Χρ. Τσούντα και τον δάσκαλο του Βελεστίνου Γεώργιο Νασίκα, σε «Ἁερεινό», εξ αιτίας του αέρα που φύσαγε και την αναφώνησή τους «Πολύ αερεινό είναι αυτό το χωριό». Μνημονεύει την εγκατάσταση των νέων κατοίκων μετά τις σχετικές απαλλοτριώσεις, καθώς και των Μικρασιατών, των προερχομένων κυρίως από τη Νέα Κολοφώνα (Γκιαούργκιοϊ). Το πέρασμα από το χωριό της σιδηροδρομικής γραμμή Βόλου -Καλαμπάκας με το καλαίσθητο κτίριο του Σταθμού και για το κάθε πέρασμα του τραίνου που έδινε «ζωή» στο χωριό.
Στη δεύτερη ενότητα του βιβλίου, (σελ. 54-86) με τίτλο «Εθνικές περιπέτειες», η συγγραφέας παραθέτει τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο χωριό, αρχίζοντας από τη δικτατορία του Μεταξά και συνεχίζοντας με τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, την Κατοχή, την Αντίσταση, την «μάχη της σοδειάς στο Βελεστίνο» καθώς και με τα σχετικά θλιβερά γεγονότα του Εμφυλίου.
Διεξοδικότερα η συγγραφέας αναφέρει στην τρίτη ενότητα «1950 και μετά» (σελ. 87-158) τα σχετικά με την περίοδο που και ή ίδια βίωσε στο Αερεινό πολλά κατά τις πρώτες δεκαετίες του δευτέρου μισού του εικοστού αιώνα. Περιγράφει το Νέο Σχολείο, τον Σιδηροδρομικό Σταθμό, τη ζωή στα καφενεία του χωριού, τις εκκλησίες, τον καταστροφικό σεισμό του 1957 και την εν συνεχεία αναμόρφωση του χωριού, την ποδοσφαιρική ομάδα «Δόξα», τα θεάματα, τη βόλτα και για το μεταναστευτικό κύμα προς τις πόλεις και το εξωτερικό. Όλα γραμμένα σε μια ρέουσα, στρωτή και απλή γλώσσα, κατανοητή από όλους τους ανθρώπους οποιουδήποτε επιπέδου μόρφωσης.
Στην τέταρτη ενότητα με τίτλο «Στιγμές από τη ζωή στο Αερεινό», (σελ. 159-243) γένεται διεξοδική αναφορά στις διάφορες εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής του χωριού. Για τις γιορτές και τα σχετικά τοπικά έθιμά των Χριστουγέννων, των Φώτων, τις Αποκριές, το Πάσχα και φυσικά το Πανηγύρι του Αγίου Θωμά, κατά το οποίο διατηρούνταν το παλιό έθιμο του αγωνίσματος δρόμου, έθιμο το οποίο έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα, και που διατηρήθηκε κατά την τουρκοκρατία. Χαρακτηριστικά ο Ρήγας Βελεστινλής στην Εισαγωγή του έργο του «Τα Ολύμπια», Βιέννη 1797, μας δίνει μια σημαντική πληροφορία, ότι τα Ολυμπιακά αγωνίσματα διατηρούνταν στην Θεσσαλία και σε όλη την Ελλάδα. Συνεχίζει με τα έθιμα της Πρωτομαγιάς και τα διάφορα χαρακτηριστικά γεγονότα, τα οποία έδιναν ζωή στη ρουτίνα του χωριού, όπως τη μετάβαση με τα γεωργικά τρακτέρ σε πανηγύρια άλλων χωριών.
Τελειώνει το βιβλίο η Πιπίνα Μπατζιάκα-Ρήτα με την Πέμπτη ενότητα (σελ. 245-323) με τίτλο «Μια χαμένη πατρίδα», τη Νέα Κολοφώνα της Μικράς Ασίας. Αφού παραθέσει τα ιστορικά στοιχεία της χαμένης πατρίδας, συνεχίζει με σχετικές μαρτυρίες από τη ζωή στην πατρίδα αυτή κατά το μεγάλο ξεριζωμό. Τις μετακινήσεις των Μικρασιατών μετά τις τρομερές ημέρες του 1922, μέχρι να εγκατασταθούν τελικά στο Αερεινό. Συγκλονιστικές μαρτυρίες, που δείχνουν το δράμα που βίωσαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας. Τέλος, στις δύο τελευταίες σελίδες του βιβλίου έχει ένα κατάλογο με τα ονόματα των συγχωριανών της, οι οποίοι της έδωσαν τις σχετικές πληροφορίες και παραχώρησαν τις φωτογραφίες, ενώ στην τελευταία σελίδα παραθέτει μια ενδεικτική Βιβλιογραφία.
Με το βιβλίο της η συγγραφέας συμβάλλει στην σμίλευση της ιστορικής μνήμης των συμπατριωτών της, στην ενίσχυση της αυτοσυνειδησίας τους με την εξιστόρηση τόσων γεγονότων από τη ζωή των προγόνων τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο διατηρείται η συνέχιση της σχέσης τους με τους προπάτορες. Είναι η άμυνά μας στην λαίλαπα της αλλοτριωτικής τακτικής της ξενόφερτης παγκοσμιοποίησης. Και είναι παρήγορο το γεγονός πως και το Αερεινό απέκτησε το ιστορικό βιβλίο του, χάρη στην προσπάθεια και το ενθουσιασμό της Πιπίνας Μπατζιάκα-Ρήγα.For information about financing check out corporate business lending
